“Δείπνο” με…. τον Βαλτινό !
Αρχές Φεβρουαρίου 2014 επισκεφθήκαμε το θέατρο «Ιλίσσια» όπου παιζόταν η παράσταση ηθογραφικού χαρακτήρα «Δείπνο με φίλους».
Σκηνοθέτης και ένας από τους πρωταγωνιστές της ήταν ο Γρηγόρης Βαλτινός ο οποίος είχε την καλοσύνη να μας δεχθεί στο καμαρίνι του και να μας παραχωρήσει συνέντευξη.
Το έργο αφηγείται την πορεία δυο χαρακτηριστικών περιπτώσεων ζευγαριών που τα συνδέει μακροχρόνια φιλία και καυτηριάζει την φθορά που προκαλεί ο χρόνος στη σχέση ανάμεσά τους. Έχει ως στόχο λοιπόν την μετάδοση διαχρονικών μηνυμάτων και την ανάδειξη της ευτυχισμένης οικογένειας ως «όπλο» για την αντιμετώπιση των δυσκολιών κάθε εποχής.
Η συζήτησή μας με τον Γ. Βαλτινό ξεκίνησε με πρόσχημα τα κριτήρια επιλογής και την ωφελιμότητα αυτού του έργου προς τους θεατές. Ωστόσο στην συνέχεια, επεκταθήκαμε και στην ανάλυση άλλων θεμάτων, όπως τη σχέση του με το θέατρο και την τηλεόραση, τους ρόλους που έχει αναλάβει κατά τη διάρκεια της καταξιωμένης πορείας του στην υποκριτική, τη θέση που κρατούσε και κρατάει απέναντι στην δημοσιότητα και τα μελλοντικά του σχέδια.
Στην ερώτηση μας για το τι ήθελε να γίνει όταν ήταν μικρός απάντησε λακωνικά ότι «ακόμα επιθυμεί να γίνει ηθοποιός». Συνακόλουθα, όταν τον ρωτήσαμε για το αν ταυτίζεται με τους ρόλους που ερμηνεύει μας απάντησε χαρακτηριστικά: « Η ταύτιση με τον ρόλο, νομίζω, είναι ένας μύθος. Ο ηθοποιός είναι λιγάκι σαν το τρένο. Πρέπει το ένα του πόδι να πατάει στην μια ράγα και το άλλο στην άλλη, όπου η μια ράγα είναι ο ρόλος και η άλλη ο ηθοποιός. Ο ένας παρατηρεί τον άλλον», ενώ πρόσθεσε πως «τέχνη δεν είναι η ταύτιση, αλλά το σχόλιο και ότι όταν κάποιος αποκαλείται καλλιτέχνης εννοείται πως σχολιάζει τη ζωή».
Κλείνοντας, του ζητήσαμε τη γνώμη του για την παρούσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της χώρας μας, καθώς επίσης και ποια είναι η συμβουλή του για τη νέα γενιά. Η απάντησή του ήταν: « Η σημερινή κατάντια της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα των μικρών επιβλαβών πράξεων του καθενός μας. Αυτές αθροιστικά κατάφεραν να βλάψουν μια ολόκληρη κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο θεωρώ πως οι νέοι της εποχής μας περνάνε ένα μεγάλο σχολείο, αφού έχουν την δυνατότητα να δουν και να ακούσουν πολλές φορές και σε πολλές παραλλαγές τα λάθη του λαού μας. Έτσι, τους δίνεται η ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν ότι αν εγκαταλείψουν το πνεύμα και ασχοληθούν μόνο με την ύλη δεν έχουν καμία ελπίδα. Αυτό που μας έφτασε εδώ είναι η απομάκρυνση από τις αξίες, τις ιδέες και η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που μόνο σε αδιέξοδο μπορούσε να οδηγήσει».
Τέλος, μας συμβούλεψε να βρούμε μέσα από κάθε θεατρικό έργο που παρακολουθούμε, μια φράση και να την υιοθετούμε. Όπως πιστεύει «δέκα φράσεις είναι αρκετές για να πετύχεις και στη ζωή και στα αισθήματα και στη δουλειά σου».
Μπαρμπετάκη Αγγελική – Μίτσουλη Χριστίνα
Αρχές Φεβρουαρίου 2014 επισκεφθήκαμε το θέατρο «Ιλίσσια» όπου παιζόταν η παράσταση ηθογραφικού χαρακτήρα «Δείπνο με φίλους».
Σκηνοθέτης και ένας από τους πρωταγωνιστές της ήταν ο Γρηγόρης Βαλτινός ο οποίος είχε την καλοσύνη να μας δεχθεί στο καμαρίνι του και να μας παραχωρήσει συνέντευξη.
Το έργο αφηγείται την πορεία δυο χαρακτηριστικών περιπτώσεων ζευγαριών που τα συνδέει μακροχρόνια φιλία και καυτηριάζει την φθορά που προκαλεί ο χρόνος στη σχέση ανάμεσά τους. Έχει ως στόχο λοιπόν την μετάδοση διαχρονικών μηνυμάτων και την ανάδειξη της ευτυχισμένης οικογένειας ως «όπλο» για την αντιμετώπιση των δυσκολιών κάθε εποχής.
Η συζήτησή μας με τον Γ. Βαλτινό ξεκίνησε με πρόσχημα τα κριτήρια επιλογής και την ωφελιμότητα αυτού του έργου προς τους θεατές. Ωστόσο στην συνέχεια, επεκταθήκαμε και στην ανάλυση άλλων θεμάτων, όπως τη σχέση του με το θέατρο και την τηλεόραση, τους ρόλους που έχει αναλάβει κατά τη διάρκεια της καταξιωμένης πορείας του στην υποκριτική, τη θέση που κρατούσε και κρατάει απέναντι στην δημοσιότητα και τα μελλοντικά του σχέδια.
Στην ερώτηση μας για το τι ήθελε να γίνει όταν ήταν μικρός απάντησε λακωνικά ότι «ακόμα επιθυμεί να γίνει ηθοποιός». Συνακόλουθα, όταν τον ρωτήσαμε για το αν ταυτίζεται με τους ρόλους που ερμηνεύει μας απάντησε χαρακτηριστικά: « Η ταύτιση με τον ρόλο, νομίζω, είναι ένας μύθος. Ο ηθοποιός είναι λιγάκι σαν το τρένο. Πρέπει το ένα του πόδι να πατάει στην μια ράγα και το άλλο στην άλλη, όπου η μια ράγα είναι ο ρόλος και η άλλη ο ηθοποιός. Ο ένας παρατηρεί τον άλλον», ενώ πρόσθεσε πως «τέχνη δεν είναι η ταύτιση, αλλά το σχόλιο και ότι όταν κάποιος αποκαλείται καλλιτέχνης εννοείται πως σχολιάζει τη ζωή».
Κλείνοντας, του ζητήσαμε τη γνώμη του για την παρούσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση της χώρας μας, καθώς επίσης και ποια είναι η συμβουλή του για τη νέα γενιά. Η απάντησή του ήταν: « Η σημερινή κατάντια της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα των μικρών επιβλαβών πράξεων του καθενός μας. Αυτές αθροιστικά κατάφεραν να βλάψουν μια ολόκληρη κοινωνία. Γι’ αυτό το λόγο θεωρώ πως οι νέοι της εποχής μας περνάνε ένα μεγάλο σχολείο, αφού έχουν την δυνατότητα να δουν και να ακούσουν πολλές φορές και σε πολλές παραλλαγές τα λάθη του λαού μας. Έτσι, τους δίνεται η ευκαιρία να συνειδητοποιήσουν ότι αν εγκαταλείψουν το πνεύμα και ασχοληθούν μόνο με την ύλη δεν έχουν καμία ελπίδα. Αυτό που μας έφτασε εδώ είναι η απομάκρυνση από τις αξίες, τις ιδέες και η υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που μόνο σε αδιέξοδο μπορούσε να οδηγήσει».
Τέλος, μας συμβούλεψε να βρούμε μέσα από κάθε θεατρικό έργο που παρακολουθούμε, μια φράση και να την υιοθετούμε. Όπως πιστεύει «δέκα φράσεις είναι αρκετές για να πετύχεις και στη ζωή και στα αισθήματα και στη δουλειά σου».
Μπαρμπετάκη Αγγελική – Μίτσουλη Χριστίνα